Кон студентските работи

Читајќи ја најновата вест за студентското радио, не можев а да не се потсетам на времето кога и јас бев студент, и кога со група на студенти за прв пат го кренавме гласот против неправдата, која грубо, во глобални рамки, е наречена „комерцијализација на образованието“. Комерцијализација на образованието во најгруби црти може да се дефинира како: создавање на квантитет на неквалитетно високо образовани луѓе, од образовни институции кои пред се ги интересира профит и трка по пари наспроти создавање на човечки ресурси кои ќе дадат одговор на општествените прашања и проблеми. На кратко кажано, какво образование таков свет/држава/општество. Со таквата комерцијализација на образованието во Македонија не е ни чудно што македонскиот образовен систем одамна нема дадено интелектуалец или научник кој ќе даде одговор на било кој од општествените проблеми (било да е тоа јавен транспорт, здравствен систем, студентски стандард, уметност, мир во светот.....ја сфаќате идејата).

Флензбург и вдомувањето

42 часа пат до мојот студентски град

Натоварен со 50 килограми тргнав: Битола – Скопје 3.5ч со автобус, Скопје – Хамбург 36ч со автобус, Хамбург – Флензбург 2.5ч со воз. Се на се 42 часа пат до мојот студентски град.

Многу ми е жал што немав апарат да прикажам барем дел од моите искуства, ама уште на почеток автобусот на „Насир-турс“ доцнеше 1ч и 15мин. Ако не и повеќе. Класична македонска приказна, некој се успал во Гостивар и наместо автобусот да тргне во 9.30ч, тргнал во 10.45ч. Инаку автобусот добар, шоферите фини ама на никој не би му препорачал да се вози со нив. Имаше три компании кои одеа за Хамбург, во ист ден, исто време и за исти пари, ама моментот кој одлучи, откако им се јавив на сите три компании, беше тоа што тетката на шалтер кај „Насир“ ми рече дека со нивниот автобус до Хамбург се стига за 20 саати.